صفحه نخست

حمیدرضا میررکنی بنادکی  رهبر انقلاب اسلامی هرساله به مناسبت ایام حج پیامی برای شرکت‌کنندگان این عبادت توحیدی-سیاسی صادر می‌کنند و در پیام حج امسال از این سفر اینطور تعبیر کردند؛ «زندگی مطلوب، زندگی توحیدی است که در آن، طوافِ دائم بر گِرد محور حق، سعیِ دائم در میانه‌ی قلّه‌های دشوار، رَمیِ دائم شیطان شریر، وقوف آمیخته با ذکر و ابتهال، اطعام فقیرِ زمینگیر و رهگذر، یکسان دیدنِ رنگ و نژاد و زبان و جغرافیای انسانها، و در همه حال آماده‌ی خدمت بودن و به خدا پناه بردن و پرچم دفاع از حق برافراشتن، اجزای اصلی و همیشگی است.» ۱۴۰۴/۰۳/۱۵به همین مناسبت رسانه KHAMENEI.IR با مرور بر کتاب صهبای حج اثر آیت‌الله جوادی آملی در تلاش است تا با عمیق شدن در مناسک این آیین ابراهیمی از پوسته ظاهری خارج شده و به معنای این عبادت بپردازد. شیعه از دوران مکتب بغداد که «نیت» را جزو شروط عمل شمرد و تقلید در «اصول» ایمانی را مردود و غیرقابل قبول دانست، شِعارش تاکید بر یک چیز بوده است؛ «الیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه». از این رو است که علمای ربّانی همان قدر که در اصلاح ظاهر و عمل ظاهری امت می‌کوشند؛ به‌دنبال اصلاح نیات و «طیّب» کردن ایمان درونی مومنین‌اند. نیّت سازنده روح و حتی صورت عمل است. فرق است میان کسی که معنای عمل خود را می‌داند در حین عمل به معنای عملش مقیّد می‌شود، و دیگری که معنای عمل را نمی‌داند و در حین عمل جهت عمل را فراموش می‌کند؛ «یعلمون ظاهرا من الحیاه الدنیا و هم عن آخرتهم غافلمون»(۱)؛ این‌ها با یکدیگر برابر نیستند «هل یستوی الذین یعلمون و الذین لایعلمون»(۲). «صهبای حج» جزو آن آثاری است که می‌کوشد حاجّ را به معنای عملش ملتفت کند و او را از وادی لایعلمون به وادی یعلمون برساند. این البته سنّتی است دیرینه در میان علمای اسلام؛ از آن روز که ابن فهد حلی(ره) دست به نگارش معانی افعال الصلاه و اقوالها(۳) و تا زمانی که این سنت در آداب الصلاه شهیدثانی و سپس اسرارالصلاه میرزاجواد آقا ملکی تبریزی ادامه یافت و در سرالصلاه و آداب الصلاه امام خمینی(ره) این سنت را به اوج خود رساند، تکاپوی […]